27 uczniów rywalizowało o miano mistrza ortografii powiatu

Konkurs podzielony był na dwa etapy. Pierwszy to dyktando pt.: "Wierzenia religijne starożytnych Rzymian". - Dyktando powstaje w ten sposób, że nauczyciele z naszej szkoły układają wspólny tekst, ułożony z różnych propozycji albo wybierają jeden, podany przez któregoś z nauczycieli - wyjaśnia Lidia Szczyżańska, organizator i pomysłodawca konkursu.

Z kolei drugi etap, do którego dostało się pięciu uczniów polegał na rozwiązaniu pięciu zadań, których wiodącym tematem były zasady ortograficzne, ale przydała się również znajomość krain geograficznych. Zwycięzcą okazał się Mateusz Kaczorowski z Gimnazjum w Wieleniu.

- Kiedyś, jak chodziłem do szkoły podstawowej rozwiązywałem z nauczycielami różne dyktanda i to myślę, że pomogło mi najbardziej w wygraniu tego konkursu powiatowego. W tym roku najtrudniejsze było dla mnie zadanie trzecie, gdzie trzeba było wpisać wyrazy pasujące od kategorii. Tu najtrudniejsza była presja czasowa - wyjaśnia Mateusz.

Podczas dyktanda, uczniowie musieli na przykład poprawnie napisać słowa spiżarnia, bezosobowy, Rzymianin oraz antropomorfizm.

Członkowie Jury: Krystyna Kadow, polonista, Ewa Sumińska, dyrektor Gimnazjum nr 1 w Trzciance oraz Tadeusz Teterus, wice starosta Powiatu Czarnkowsko - Trzcianeckiego pozostałe miejsca przyznali: drugie Martyna Busse z Gimnazjum w Wieleniu oraz Jowita Nowak z Drawska, trzecie: Karolina Dułak z Gimnazjum w Białej.

Tekst dyktanda:

Wierzenia religijne starożytnych Rzymian

Różnice umysłowości Rzymianina i Greka można najlepiej prześledzić na przykładzie religii. Wierzenia religijne Rzymian były bardzo specyficzne, ściśle związane z życiem politycznym chłopskiego społeczeństwa.

Nie miały nic wspólnego z antropomorfizmem Greków lub głęboką wiarą ludów Wschodu. Religię rzymską w pierwotnej postaci charakteryzowała konkretność, praktyczność i nieosobowość. Rzymianin modlił się: „Czy jesteś bogiem, czy też boginią”, pomyłka bowiem mogła być fatalna w skutkach.

Szczególną rolę obok bóstw rolniczych odgrywała w religii rzymskiej grupa bogów opiekujących się domem. Były to Many – duchy przodków, Lary – opiekunowie chaty, Penaty – bóstwa spiżarni. Tym duchom opiekuńczym oddawano zawsze część spożywanego posiłku.

Rzymianie wyobrazili sobie, że w każdym człowieku żyje element boski, jego geniusz. Wyobrażono sobie, że istnieją także geniusze zespołów, np. geniusz kolegium rzemieślniczego.

Tym bezosobowym bóstwom początkowo nie budowano świątyń ani posągów, czczono je wprost wśród przyrody, w domu, stawiano co najwyżej ołtarze, gdzie składano ofiary. Wykształcenie się ogólnopaństwowych form kultu nastąpiło dopiero pod wpływem etruskim. Na Kapitolu czczono odtąd trójcę bóstw na wzór etruski: Jowisza, Junonę i Minerwę.

Rozpowszechnił się także kult Marsa jako boga wojny, który był jednocześnie stróżem pól i urodzajów, jego ulubionym zwierzęciem stał się wilk. Ogólnopaństwowe znaczenie zyskała Westa, bogini domowego ogniska. Jej państwowego ogniska strzegło sześć westalek, którymi mogły zostać tylko dziewczęta z najznakomitszych rodów.

Religię rzymską cechowała tolerancja wobec innych wierzeń i specyficzna gościnność. W czasie wojny Rzymianie modlili się do bóstw nieprzyjacielskich, aby opuściły miasto i zechciały zamieszkać w Rzymie, „gdzie będzie im znacznie lepiej”.

Ta gościnność rzymska otwierała jednak szeroką drogę innym wierzeniom i przyspieszyła przemiany w religii rzymskiej. Polegała ona na razie na przejęciu poszczególnych bóstw greckich do religii rzymskiej, tak np. dużą popularność zyskał nad Tybrem Apollo i Herkules.

"Historia starożytna", pod red. M. Jaczynowskiej, (fragment Wierzenia religijne), W-wa 1999,str. 438-440.